محوطه‌ی باستانی غربالبیز متعلق به دوره‌ی پیش از تاریخ (۳۵۰۰ قبل از میلاد ) و به شماره ۴۳۷۲ در تاریخ ۵ مردادماه ۱۳۸۰در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

مجموعه‌ی گردشگری غربالبیز با مساحتی قریب به ۱۰ هکتار در مجاورت روستای مدوار و در دامنه‌ی کوهی به همین نام با چشم‌اندازی زیبا و طبیعتی منحصر به فرد و با محوریت چشمه‌ای که آب را از حفره‌های داخل کوه در محل جاری می‌کند، از نخستین مجتمع‌های زیستی انسان در منطقه است.

وجه تسمیه‌ی «غربالبیز» را برخی به وجود چشمه‌ی موجود و نحوه‌ی جوشش آب از حفره‌ها و لا به‌لای سنگ‌ها می‌دانند و عده‌ای آن را به سبب وجود بافت متخلخل سطح تحتانی دریاچه موجود در محل دانسته که در هر دو حالت نحوة حرکت آب شبیه عبور از منافذ یک غربال است.

آب چشمه پس از جوشیدن از دل کوه وارد رودخانه می‌شود و پس از طی مسافتی به دریاچه می‌ریزد.

در فصل بهار و تابستان به ویژه در روزهای تعطیل، این منطقه تفرجگاه خوبی برای مردم شهرستان و دیگر شهرهای استان به شمار می‌رود تا یک روز تعطیل را به دور از هیاهوی شهر در کنار چشمه و دریاچه‌ای طبیعی به سر برند. در ایام تعطیلات نوروز نیز مسافران و گردشگران فراوانی از منطقه بازدید کردند و از این جاذبه‌ی طبیعی، فضای چشم‌نواز و هوای پاک و دل‌انگیز آن بهره‌مند می‌شوند.

این منطقه به لحاظ تاریخی نیز اهمیت و ارزش فراوانی دارد. وجود همین چشمه سبب تجمع انسان‌های گذشته در اطراف آن و ایجاد مستحدثاتی برای زندگی بوده است.

با استناد به آثار کشف شده در منطقه از قبیل ظروف سفالی، ادوات مفرغی، بقایای شهر باستانی و گورهای خورشیدی، آثار تمدن‌های پی در پی اعصار حجر، مفرغ، آهن، مادها، اشکانیان و ساسانیان به وضوح قابل شناسایی است.

تنوع این آثار و همین طور سبک و شکل معماری بخش‌های جنوبی منطقه و گورهای مکشوفه که مربوط به اواخر اشکانی و اوایل هخامنشی است، حکایت از آن دارد که این محل از دیرباز یکی از زیستگاه‌ها و سکونت‌گاه‌های انسان در منطقه بوده است.