آداب و رسوم عزاداری محرم از جمله پدیده‌های فرهنگی است که با حفظ عناصر اصلی به زیور خلاقیت‌های اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی جوامع و مناطق مختلف آراسته شده و اگر چه دارای مضامین واحدی است اما به تبع اختلافات اقلیمی و حوزه‌های فرهنگی با نمودهای مختلفی پا به عرصه ظهور گذاشته و بر جذابیت هر چه بیشتر خود دامن می‌زند.

آئین سنتی نخل بندی:
نخل‌ها که در ایام مختلف سال، برهنه در نقاط مختلف و در مقابل حسینیه‌ها، مساجد، تکایا و … غنوده‌اند، با آغاز ماه محرم سیاه پوش شده و برای برگزاری مراسم روزهای تاسوعا و عاشورا آماده می‌شوند.

جوش دوره از دیگر آداب و سنت های عزاداری در مهریز به شمار می رود.
جلوه‌هایی از ارادت و محبت مردم مهریز به حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در آیینی با عنوان "جوش دوره"  به اوج خود می‌رسد و اجرای آن از قدیمی‌ترین و جذاب‌ترین نوع عزاداری در این منطقه به حساب می‌آید و از قدیم‌الایام در حسینیه‌ها و تکیه‌های قدیمی این منطقه با قدمت بیش از 150 سال با شوق خاصی انجام می‌گرفته است.

و اما نخل برداری
یکی از مراسم عزاداری که با وسعت زیادی در نقاط مختلف ایران و با تاثیر از شرایط فرهنگی و اقلیمی خاص آن مناطق، به اجرا درمی‌آید، مراسم “نخل برداری” و یا “نخل گردانی” است که با مفهوم تشییع پیکر مقدس سید الشهدا (ع) در روز عاشورا برپا می‌شود.
نخل برداری در روز عاشورا با حضور خیل عظیم جمعیت برگزار می‌شود که مردها در میان حسینیه‌ها و تکایا به زیر نخل رفته و آن را به نماد پیکر امام حسین تشییع می‌کنند و زنان و کودکان نیز در اطراف این حرکت را به نظاره می‌نشینند.
این کار سه مرتبه به دور فضای حسینیه‌ها و تکایا با فریاد “یاحسین” صورت می‌گیرد و هر دور که کامل شد نخل در سر جای خود قرار داده می‌شود، تا عزاداران نفسی تازه کنند و دوباره نخل را بلند کنند.