به گزارش روابط عمومی فرمانداری مهریز، جلوه‌هایی از ارادت و محبت مردم مهریز به حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در آیینی با عنوان "جوش دوره"  به اوج خود می‌رسد و اجرای آن از قدیمی‌ترین و جذاب‌ترین نوع عزاداری در این منطقه به حساب می‌آید و از قدیم‌الایام در حسینیه‌ها و تکیه‌های قدیمی این منطقه با شوق خاصی انجام می‌گرفته است.
قدمت این سبک عزاداری به 150 سال پیش بر می‌گردد و این نوع عزاداری مخصوص محلات قدیمی این شهر است و از سالیان دور تاکنون در این ایام اجرا می‌شود.
معمولاَ عزاداران در این سبک به 2 گروه در کنار هم قرار می‌گیرند و هر شخص با دستان خود گوشه‌ای از لباس دیگری را گرفته و آرام پاهای خود را به سبک خاصی و به طور هماهنگ به زمین می‌زنند و همزمان با سینه‌زنی به دور محوری در وسط حسینیه‌ها که معمولاً "کَلَک" یا نخل است می‌چرخند و نوحه‌خوانی می‌کنند.
یک نفر به عنوان "چاووش خوان" همراه با گروه جوش دوره زن، با مرثیه‌سرایی و خواندن شعرهایی در سوز و گداز و شرح حال شهادت سالار شهیدان و یاران باوفایش هماهنگی لازم را ایجاد می‌کند و گروه‌های شرکت‌کننده به ترتیب جواب می‌دهند و دور می‌زنند.
پیرغلامان اباعبدالله (ع) و افراد مسن‌تر که از تجربه بیشتری در اجرای این سبک برخوردارند، با اجرای آن جلوه‌ای زیبا در عرض ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به نمایش می‌گذارند.
"جوشِ دوره زن‌ها" با خواندن تک بیت‌هایی دسته جمعی چون "امروز امامِ ما را ای داد، تشنه کشتند، سلطانِ کربلا را ای داد، تشنهِ کشتند"،  "آفتابِ گرم کربلا، تابیده بر امام ما"، "این عَلَم از کیست کی بی‌صاحب است، این عَلَمَ از ماهِ بنی‌هاشم است" و .... مراتب ارادت و محبت خود را نسبت به حضرت سیدالشهدا (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع) نشان می‌دهند.