بخشی از آئین عزاداری در یزد

که یادآور تابوتی است که پیکر امام حسین (ع) در آن از میدان جنگ به مزار همیشگی اش منتقل شد. حمل این تابوت در بین مراسم و شکل های مختلف آیین های محرم از کارهای اصلی و اساسی به شمار می رود.این تابوت را اصطلاحا (نخل) می نامند. چون طبق سنتهای محلی تابوت اصلی از شاخه های درخت خرما درست می شده است.برش عرض هر یک از این نخلها ، قوس قلبی شکل دارد و به ابعاد بسیار بزرگ ، حتی گاهی به اندازه یک ساختمان سه طبقه ساخته می شود و اغلب توسط بیش از صدوپنجاه نفر حمل می گردد. (چشم انداز ( ماهنامه فرهنگی – هنری وزارت ارشاد اسلامی) ، ش 1 ، ص 88)

جمعیت ، نخل را بر دوش می گیرند و 7 ، 9 یا 15 بار ، دور حسینیه به حرکت در می آورند که هیجان عظیمی از این بابت در دلها ایجاد می شود.( با ساکنان شهر یزد ، عبدالجبار قرائی ، ص 70)
روپوش نخل به رنگهای سنتی سبز و سیاه ، سبز برای خانواده پیامبر اکرم (ص) و سیاه به علامت عزاداری ، درست می شود. قسمت جلوی نخل با آینه تزئین می شود تا جمعیت و حمل کنندگان نخل بتوانند تصویر خود را در آن ببینند و به این ترتیب به درد و مصیبت شهادت امام حسین (ع) شریک باشند.در اغلب تکایا و حسینیه ها یزد در دهه محرم و روز عاشورا با مراسم خاصی ، آش ، شله زرد و خورش برای عزاداری و دسته های سینه زنی و مردم شرکت کننده در مراسم تهیه می شود.